Etappe 28 - 19/05/2022 - NEVERS LE VEURDRE 38,10km (710,58km)

Geprikt door honderden tijgermuggen en een kamertje met 4 waar de temperatuur 26 gr bedraagt is geen sinecure  om in te slapen … maar het is mij toch gelukt. De dagelijkse inspanningen zorgen ervoor dat slapen geen groot probleem is😴😴.

Om 0715hr spring ik uit mijn bedje ... Veronique, die is al lang de pist in op weg naar Finland. Samen met mijn Franse vriendjes maken we er een smakelijk ontbijt van. Martinne, de eigenares van deze Refuge, komt ook nog een goeiedag zeggen. Ze begint een 'boompje op te zetten' over hoe een camino, het 'op weg' zijn', een mens verandert ... 'Ook jij Bert' zal veranderen. 'Ik peis het niet’ repliceer ik ... ik ben wie ik ben en die 2300km zullen mij niet veranderen zenne. Ze sluit af met de lovende woorden dat ze in mijn ogen een goed mens ziet. Bij deze 😇😇   .... En plots, als een donderslag bij heldere hemel, krijg ik een telefoontje van Marie France Ribberole. Een 78-jarige opkomende politica in de streek en iemand die zich het lot van 'gestrande pelgrims' aantrekt👍.  Het zit zo ... Normaal zou ik deze avond de nacht doorbrengen in de Refuge Muncipal van Saint-Parize-le-châtel (SPLC). Die is momenteel niet open omdat het dienst doet als opvang voor Oekraïeners. Aangezien dat natuurlijk niet in de reisgidsen staat, hebben ze daar in SPLC de afgelopen maanden al veel te maken gehad met pelgrims die daar de nacht wilden doorbrengen maar onverwacht niet konden. Marie France, eveneens vrijwilligster van het Franse Compostela genootschap 'voi de Vézelay', brengt die gestrande pelgrims geheel vrijwillig naar het verder gelegen Le Veurdre. Dat is dan ook de reden waarom ze mij belde met de vraag of ik ook diende weggevoerd te worden🤔. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet te lang heb moeten nadenken en haar voorstel met heel veel graagte aangenomen heb. We spreken af aan de kerk van SPLC waar ze mij zal komen ophalen en waarmee een tochtje van 39km gereduceerd wordt naar een meer aannemelijke afstand van 22km. Ik kan er perfect mee leven. .... hopelijk jullie ook liefste lezertjes 😚.

Ik neem afscheid van het Franse koppel, dat ik waarschijnlijk de volgende weken nog wel eens zal tegenkomen, en begeef mij op pad. De dagelijkse stop bij den bakker, waarbij ik om 0915hr al een eclairke met chocoladevulling achterover slaag, en via het Rugbystadion van Nevers verlaat ik deze mooie stad aan de Loire (USON Nevers spelen momenteel in 2de divisie). 

Na een stukje drukke steenweg te hebben afgestapt verlaat ik deze richting Challuy. Ik word er bijna onmiddellijk tegengehouden door een vriendelijke oude man die mij per sé een schelp aan de rugzak wil binden. Geen probleem Jean ... hang ze er maar bij. Ik zal ze met fierheid dragen. Jean en zijn vrouw Nicole zijn ex-pelgrims die er een gewoonte van maken om aan iedere voorbijgaande pelgrim een schelp cadeau te doen. Tof toch🤘! Ik zet mijn weg verder via mooie, kleine banen in een ongerept stuk natuur waar er weinig of geen beweging is. Hoe zalig kan het toch zijn om hier te wandelen. Ondertussen is de zon ook van de partij en de thermometer geeft 27 graden aan. Ben ik blij dat deze etappe is ingekort👍. Ik kom aan in Magny-Cours en zet mij neer op een zeldzaam leuk terrasje en drink een ijskoude cola in een paar teugen leeg. Ik hoor in de verte het gebrul en geschreeuw van ronkende motoren die duidelijk het onderste uit de kan willen halen. Magny-Cours is trouwens bekend van het 'circuit Magny-cours' waar tot en met 2008 de Grote prijs van Frankrijk werd gehouden in het kampioenschap voor Formule 1. Heden wordt dit nog altijd gebruikt als oefen-racebaan ...wat nu ook duidelijk het geval is. Jammer toch dat al die herrie dit prachtig natuurlandschap zo verstoort. Ergens rond 1530hr kom ik na 23 km aan in Saint-Parize-le-Châtel. Marie France staat mij al op te wachten aan de kerk en brengt mij naar Le Veurdre. Een kranige dame die Marie France. Ik loop nog even rond in Le Veurdre dorp en drink een koel glaasje rosé in een lokale bar. Ik bevind mij ondertussen in het departement Allier (departement nr 8).

In de Refuge maak ik kennis met 2 Franse pelgrims, Bruce en Jean Francois, en samen nuttigen we ons zelf gemaakte avondmaal. 
Na het dagelijks gekeuvel begin ik aan mijn schrijfwerk. Veel leesplezier en tot morgen. Doeiii