Etappe 59 - 22/06/2022 - ORTHEZ SAUVETERRE-DE-BÉARN 25,73Km (1.464,54km)

'Karma is a bitch' ... gisteren mijn regenbroek met een postpakket teruggestuurd naar België, deze morgen valt de regen eruit met bakken. Het is normaal dat er hier in deze landstrook meer regen valt.  Dat komt door het feit dat de bewolking die vanuit het binnenland komt binnengedreven tegengehouden wordt door het gebergte. Al de vochtigheid die daar inzit valt er dan met bakken uit. Maar er is een gezegde, mij ingefluisterd door een oudere inwoonster van Orthez ... 'Plui  au matin, n'arrête pas le pèlerin'  ... 'regen in de morgen houdt een pelgrim niet tegen'.  Dus .... ik trek er op uit, na het ontbijt van 0715hr, met volle moed en ZONDER regenbroek richting Sauveterre💪. De regen kan mij niet deren !!!

Ik verlaat Orthez via 'pont vieux' uit de 13e eeuw die de rivier 'Le gave de Pau'' overbrugt. In een malse regenbui neem ik afscheid van Orthez, dat zijn kater aan het uitzieken  is na het 'feest van de muziek' gisteravond, en steek de brug over de autosnelweg A64 over. Kort nadien kom ik aan in Sainte-Suzanne waar ik reeds mijn regenjas mag opbergen👍. Ik loop doorheen het gehucht Lanneplaà waar ik word tegengehouden door Etienne die mij enthousiast een appelsien geeft die lekker smaakt. Etienne woont op een super lokatie met een prachtig wijds vergezicht op de Pyreneeën. Ge moet maar chance hebben hé😉. Ik stap nog een paar kilometers verder en ter hoogte van l'Hõpital-d'Orion hou ik halt om mijn sandwich op te eten in goed gezelschap van een levensgroot replica-pelgrims standbeeld. Stante pede neem ik er een foto van. Na een uurtje pauze zet ik mijn motor in gang en vrijwel onmiddellijk kom ik terug de Noor Gunneer tegen. Deze ietwat bizarre 39-jarige jongeman is in september vertrokken in Noorwegen en is nog steeds op pad. Hij slaapt overwegend buiten en is reeds aan zijn derde paar schoenen bezig. Eigenlijk lijkt hij meer op nen zwerver met een schelp op de rug ... maar bon ... ‘t is nen aangename gast. We lopen een paar kilometers samen tot ik hem plots kwijtspeel ergens op een steile helling 🥱. 

Het blijft voordurend erg op en neer gaan via kleine, smalle en soms gladde paadjes waardoor de wandelstokken terug worden aangesproken. Daarmee sta je toch steviger op de voeten en ze bewijzen wel degelijk hun dienst. De vergezichten die ik voorgeschoteld krijg zijn buiten proportie geweldig mooi. Het heeft toch iets  ... dat glooiend landschap 👍. Via Andrien kom ik aan in Sauveterre waar ik eerst nog een steile trap dien te verwerken die zich naast  'la tour Monréal'  bevindt. Buiten adem en met rood aangelopen hoofd kom ik aan bij Annemarie en Steve ... de uitbaters. ‘s Avonds nuttig ik nog een biertje in de lokale pub en samen met den uitbater Michael ga ik iets kleins eten, zo'n 2 km buiten de dorpskern. Het heeft gesmaakt ... En nu ga ik met een volle maag knorren. 

Tot morgen!