Etappe 84 - 19/07/2022 - FONCEBADÓN PONFERRADA 28,43km (2.109,42km)

Slecht geslapen afgelopen nacht. Ik heb de indruk dat iedereen van ons 10 koppen tellend kamerke naar de wc moest deze nacht. Het was een over en weer geloop en op de koop toe lag die jongeman, die boven mij sliep, te draaien en te keren alsof ik op de kermis zat. Toch sta ik met een fris gevoel op maar dat heeft meer te maken met de  aangename temperatuur van 9 graden dat het buiten is. Het voelt lekker aan, na die weken van extreme warmte. Er staat ook nog een flinke wind waarbij ik genoodzaakt ben om, sinds lange tijd, mijne fleece aan te doen👍. Om 0700hr stipt begeef ik mij op pad en het begint onmiddellijk te stijgen ... kwestie van goed wakker te worden zekerst. Reeds na 2 kilometer kom ik aan het welbekende 'cruz de Ferro' op 1504 meter hoogte. Dit is een houten paal van zo'n 5 meter hoog waarop een ijzeren kruis is genageld. Iedere pelgrim laat er een steen achter, die hij meegenomen heeft vanuit zijn thuishaven. Die steen vertegenwoordigt onder andere de zonden/misstappen die hij begaan heeft en ze op die manier symbolisch achterlaat. Ook worden er stenen neergelegd ter herdenking aan iemand, of stenen van hoop en  wensen. Ik speel het spelletje mee en leg 2 steentjes neer voor de 2 meest dierbare mensen  in mijn leven, zijnde mijne schat Katrien en dochterlief Ymke. Ik wens ze, onder andere, beide een super gezond leven toe, wat toch het belangrijkste is in het leven hé, en de rest hou ik voor mijzelf 😉🤔. Ik zet vervolgens vlug mijn weg voort om die joelende groep van 125 Spaanse studenten voor te blijven. Ze hebben gisteren een groep schoolverlaters gedropt die als 14-daagse schooluitstap te voet naar Compostela trekken. Allen bepakt met oversized rugzakken en basketters aan de voeten, en rond de hals een mini luidspreker kwestie van genoeg kabaal te kunnen maken. De jeugd hé🤪🤪. Ik ben benieuwd hoe ze er volgende week zullen uitzien 😉.

Het is echt een prachtige wandeling in een sterk heuvelend landschap, op paden doorspekt met diepe groeven en tonnen keien. Het is werkelijk een aanslag op enkel, voeten en knieën en opletten geblazen om geen voeten om te zwikken. Het zal zo blijven voor de rest van de dag💪. De omgeving is adembenemend mooi en geen enkele foto kan weergeven wat ik hier zie. Ik blijf regelmatig eens staan om dit prachtig decor in mij op te nemen. Na 12 kilometer kom ik aan bij het eerste dorpje van de dag, Acebo, waar ik een lekkere 'bocadillo kaas hesp' met bijhorende koffie verorber in 'La casa del Peregrino', samen met Veronica (Hawai) en Hannah (New York) die er al zaten. Na een pauze van zo'n 40 minuten zet ik naarstig mijn weg voort. Het blijft 9 kilometer down-hill gaan tot in Molinaseca op 590 meter. Het is heel de tijd opletten geblazen voor de voeten. Geconcentreerd stappen en goed opletten is de boodschap. Ik zou niet graag mijn pootjes omslaan zo dicht bij het einde🤞. Molinaseca is een historisch, 891 inwoners tellend dorpje. Het is echt een cosy, Spaans dorp met een authentieke middeleeuwse brug wat het sierstuk is van dit dorpje. Ik nuttig een lekker gekoelde Aquarius met een tapa en begeef mij dan op weg voor de laatste 7 kilometer naar Ponferrada. Deze verlopen deels langsheen een grote weg, om dan via Campo het centrum van de stad te bereiken. Er hangt een rookwolk boven de stad en het ruikt naar 'brand'. Er zijn duidelijk bosbranden in de omgeving, vooral te merken aan  het 'aan en af'  vliegen van brandblus-vliegtuigen en helikopters. Hopelijk heeft dit geen invloed op het verdere vervolg van mijne tocht 🙏🏼🙏. Omstreeks 1600hr kom ik toe aan mij Hostel San Miguel. Deze avond wordt het een private-room zenne💪💪. Na de installatie en de dagelijkse routine maak ik een verkenning van dit stadje. Mooie basiliek en kasteel zijn er in de aanbieding. Ik doe een terrasje om vervolgens met Mehitebel Douglas Drysdale uit Australië Brisbane, die ik hier tegen het lijf loop en reeds meerdere keren onder weg ben tegengekomen, enkele tapa’s te verorberen. Ik keer moe maar voldaan terug naar mijn Hostal. Het was best een lange en pittige dag met meer dan 900 diepte meters in een mooi decor. En nu nog schrijven😌.

Tot morgen  ... Nog 10 keer slapen en ik kan mijne schat in mijn armen sluiten 🥰